Yazının başlığında yer alan “Büyük Kıtlık, Sultan Abdülmecid ve Dorogheda ’daki Ay – Yıldız” ilk başta pek bir anlamsız,
Hatta,
Bu birbirinden alakasız kelimeleri aynı cümle içerisinde anlamlı bir bütün oluşturarak kullanmak, size imkânsız gibi geliyor olabilir.
Lakin, birazcık sabredip yazının sonuna kadar geldiğinizde, yüreğinize dokunacak bir anlam motifi oluştuğuna şahit olacaksınız.
İrlanda’da Kara 47 olarak da anılan 1845 – 1852 yılları arası dönem,
Yaşanan Büyük Kıtlık nedeniyle kelimenin tam manasıyla koca bir adayı silip süpürdü.
Ben bu hikâyeyi ilk olarak,
Bir iş seyahati nedeniyle gittiğim Dublin’de şans eseri tanıştığım kır saçlı, kırmızı yanaklı, yaşlı, tonton bir İrlandalı amcadan duymuştum.
Sohbet esnasında nereli olduğum sorusuna aldığı cevaba ilk tepkisi, her iki omzumu sıkıca tutup “We love Turks” olmuştu.
İtiraf etmeliyim,
“Bayram değil, seyran değil. Bu amcam beni, daha doğrusu bizi neden bu kadar seviyor” diye düşünmedim desem yalan olur.
Bu esnada adını hatırlamıyor olsam da,
Yüzünün tüm ayrıntıları hala aklımda olan yeni arkadaşım Kara 47 ’yi anlatmaya başlamıştı bile…
Açıkçası,
Tesadüfi bir karşılaşma öncesinde hakkında hiçbir şey bilmediğim bu konuyu öğrendiğimde,
Koca bir halkın yaşadığı tarifsiz drama “üzülmek” ile,
Büyük büyük dedelerimizin çok uzaklardaki mazlum bir halkın, büyük kıtlık sefaletinden kurtulabilmeleri için yaptığı yardımlar karşısında “gururlanmak” arasında gidip geldiğimi itiraf etmeliyim.
İşte size İrlanda’nın Kara 47, yani Büyük Kıtlık ile sınavının hikayesi…
